bij het meer...

Kota zat bij het meer. HIj keek naar zijn spiegelbeeld. HIj gooide een steentje in het water en zuchtte. Hij dacht aan zijn ouders. HIj wou dat hij er met iemand over kon praten. Hij had al wel wat mensen ontmoet maar nog niet echt goed ontmoet. Hij kon dus nog niemand vertrouwen. Hij voelde aan zijn piercing en zuchtte hij keek weer naar zijn spiegelbeeld.

DS stond achter hem in mensengedaante.
,,Is er iets ? Tegen mij kun je alles vertellen..'' zei ze

''nee er is niks'' zei hij snel. En keek voor zich uit.

,,Oke'' zei DS kalm en rustig
Ze legde haar hand op zijn schouder

Kota keek even naar haar. En keek toen weer naar het water. Hij zag er niet echt vrolijk uit.

,,er is wel iets'' zei DS

Hij knikte. Maar zweeg verder.

,,Kom op vertel op'' zei DS

''Kan ik niet'' zei hij en slikte.

,,Nou, als ik mijn geheim vertel ?'' zei ze

''heb jij een geheim dan'' zei hij en keek haar aan.

DS knikte ,,Ik heb op mijn tiende mijn hele fammilie verloren, Ik ben de enige sinds kort neem ik pas weer mijn mensen vorm aan.. En, ik hou van jou''

Kota haalde diep adem. ''ik hield van mijn ouders maar later mishandelde ze me en hebben ze me verstoten daarom ben ik ook vaak boos of slecht zonder dat ik het eigenlijk door heb'' zei hij met een zucht.

,,Wat vreselijk'' zei ze kalm

Hij knikte alleen maar. En keek naar het water. Hij had het aan iemand verteld maar was dit wel juiste keuze? hij wist het niet en zuchtte.

,,Tis wel goed hoor, ik vertel het niet verder Maar jij mijn verhaal ook niet ?'' zei ze

´´nee zo ben ik niet´´ zei hij en keek haar aan.

,,Oke, bedankt'' zei ze

Kota glimlachtte een beetje. En gooide nog een steentje in het water.

DS keek hem aan ze zuchtte en zei niks

Kota keek even naar haar en zuchtte ook.

DS was mense gedaante.
Ze gaf pakte zijn hand vast

Kota bloosde licht. En keek naar het water.

DS keek hem lief aan ,,Ik hou van je'' zei ze

Cairo keek haar aan. En glimlachtte licht. HIj boog iets naar voren en gaf haar een kus.