Een dode wolf...

DS was aan het rondlopen ze zag opeens een dode wolf, ze likte het dier een paar keer.

(vandaar die huilen bij het kerkhof )

Geschrokken kwam Sibirïã aanvliegen,En werd mens. ''Wat is er?'' Vroeg ze.

Cairo kwam ook aangelopen. HIj zag DS en zag toen de dode wolf. ''nee.. dat kan niet...'' zei hij en balde zijn vuisten.

DS wenkte in wolventaal dat ze hem dood had gevonden..

''Wat zegt ze?'' Vroeg ze.

DS durfde haar menselijke gedaante niet aan te nemen maar deed het toch ,,ik heb hem dood gevonden'' zei haar zuivere stem

Cairo hoorde het niet. HIj kende wolf. Hij wist wie de wolf in werkelijk hij was. HIj liep naar de wolf toen en zakte door zijn knieen.

''Ow...Jager's,Stroper's denk ik...'' Zei ze en keek naar Cairo.
''Is er iets mis?''

Cairo balde zijn vuisten. ''ik ken deze wolf hij was mijn beste vriend hij hete kibsen'' zei hij. ''als ik erachter kom wie dit gedaan heeft'' zei hij woest.

Er kwam een jongen rennend langs. `Kibsen!` riep hij geschrokken.

Cairo keek naar de jongen. ''ken jij kibson?'' vroeg hij.

`Natuurlijk! Ik was met hem vissen aan het opjagen,Toen er een jager door zijn buik schoot,Hij heette me welkom en liet me zien was zijn hobby was,En toen moest ik achter een dikke kei me verschuilen,En toen nam de jager hem mee hierna toe,En toen werd hij opgejaagt door boze bull herten,En toen rende hij weg,en toen wist ik niet waar hij was,En toen hoorde ik een huil,En nu ligt hij hier...` Zei hij paniekerig

''kej kibsen was mijn beste vriend ik ken hem al heel lang'' zei Cairo en stond op. Hij deed zijn capouchon meer over zijn hoofd heen niemand hoefte te zien dat hij tranen in zijn ogen had. ''ik verlies *vloekt* iedereen die ik dierbaar ben'' riep hij boos. En sloeg met zijn vuist tegen een boom.

`Sorry...Het is mijn schuld,Ik kon hem beschermen` Zei hij en sloeg zijn blik neer.

Cairo liep een stuk van het groepje af en ging op een rots zitten. Hij keek naar het water en liet een traan vallen. eerst z'n ouders en nu z'n best vriend... dacht hij en gooide een steen boos het water in.

Sibirïã liep naar Cairo. Ze knuffelde hem. ''Ik ben nog steeds bij je,En dat zal ik altijd blijven...'' Zei ze.

Cairo keek haar aan. ''ik hoop het'' zei hij en drukte haar tegen zich aan.

''Ik laat je echt niet gaan,Mijn liefde voor jou is te sterk om uit mijn hart te zetten'' Zei ze en gaf hem een kus.

Cairo glimlachtte en gaf een kus terug.

Ze gaf hem nog een lange kus en knuffelde hem lang.

Cairo knuffelde haar ook. En keek naar de sterren.

Dit was wel het lulligste wat Cairo kon doen in DS haar bijzijn, ze sleepte de wolf mee naar een andere plek tranen drupte over haar wangen..